《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
开始说养鸡的那个男演员以后会起飞吧，都很眼熟他了，犯罪都市里是个龙套，极限职业里演了个主要角色，还演过娑婆诃
反而是男主比较可爱，为达目的不惜利用一切手段为了赢得选举，日光之下，并无鲜事，这几招现在都还在用，感觉像是在讽刺政治选举，都不知是黑还是捧了……
道胜还是术胜，每个角逐者看法不同。而所谓的正义，恰似片中反派所说，谁胜利了就代表了正义。影子虽然为了内心理想，使用了各种阴损毒辣，但他内心应该是极度鄙视自己，而羡慕金云范的。
总体感觉上还是不及《南山的部长们》《铁雨》《特工》。
历史取材博弈模式，演技也算精彩，镜头的几个光影和语言表现比较有感。
在韩国大选之后看这个电影就能感觉到这个电影的肤浅，韩国的政治片总是带着理想主义色彩，这不是真的理想主义，而是自大。
“亚里士多德讲过，正义就是社会的秩序！”
你不能把一位政治家刻画成傻白甜，你也不能把一名幕后军师刻画成一心想站在光明下的小镇青年，都太幼稚。
政治是肮脏的玩意，尤其在韩国七、八十年代。所谓“正义”，永远属于赢者！
柏拉图，
“一个政客乱扔垃圾的国家不过是一个厕所”/ “他们的酒在木浦下雨 他们的盛宴创造了山”/ “光线越强 阴影就越暗 但我喜欢在光照下看到你”
亚里士多德说要致力于正义的秩序，城邦以正义为原则。柏拉图说为了正义可以不择手段去实现。柏拉图是亚里士多德的老师。双男主戏，都是为了结束独裁、实现民主的目标，但手段大相径庭，在首尾呼应的“偷鸡蛋”一事中就可以明显看到处理的方法不同，大概也是理想主义者与现实主义者的区别吧。演员都是好戏之人，“民主选举”的相互倾轧、尔虞我诈、勾心斗角也足够精彩，可惜看的是机译字幕，减一星。。。
故事完整而紧凑，导演的运镜非常讲究，光线明暗教科书级别的调度。双男主的对手戏拳拳到肉，薛景求内敛而又有力的表演，李善均也并不逊色，韩国的政治片真是世界顶级水平。
故事完整而紧凑，导演的运镜非常讲究，光线明暗教科书级别的调度。双男主的对手戏拳拳到肉，薛景求内敛而又有力的表演，李善均也并不逊色，韩国的政治片真是世界顶级水平。
抱着看韩系政治惊悚剧的心态来的，这是什么搞笑娱乐剧啊，不架枪不下药，坐着就是陪你唠
《王者制造》止步于上述——笼统且老生常谈的政治理解，但其前中期却做出了立场选择的假动作。挑出这对特别的政客和影子，实行对立感强烈的叙事策略，而关于那些口号的实质所指却没有任何具体且坚定的憧憬或判断。如何从中看出实切的“理想主义”？
6/10。延续了韩国电影一贯的犀利，但并无太多惊喜之处，而亮眼的点在于把韩国人追求民主的时间线拓展至六七十年代，而且是寻求体制内的变革，更突显了其来之不易。
是不择手段赢得胜利，还是坚持大义静待民众觉醒，真是艰难的选择。影子先生只能在幕后，一定很寂寞吧
金没竞选上，在于卸磨杀驴。当然，历史重来，这是加工的电影，复杂因素会多很多，所以，做人还是要看长远。
韩国人在影视作品表达诉求的东西，永远是他们可望而不可即的东西。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
