《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
有了贾玲的这份孝心，她的妈妈一定会倍感欣慰。
影片看着看着以为是上天给女儿一次机会，弥补逝去的时光，让那个时空的母亲高兴一回，结果最后居然反转，原来一直是母亲在注视着女儿......当时鸡皮疙瘩全起来了，非常震撼。另外，母女和解的内核，总能让人轻易流泪。
作为子女，能如此用心地为父母拍一部影片，这说明贾玲的内心是一个情感丰富，懂得感恩的人，她火是有原因的。
《乘风破浪》是穿越回去寻找妈妈，和父亲和解，流畅的剧本＋浮夸的表演。
从《回到未来》到《土拨鼠日》？如果真有这意思的话，那就相当meta了，用电影把逝去亲人的美好时光循环放映
笑料设计挺勉强，沈腾加盟也还是不够。讽刺领导那段是华彩。最后的反转很加分，煽情力度略过，但好在情感真挚。贾玲也许无意创造什么奇迹，只求与妈妈的和解，或者说是与自己的和解。但因为真诚，所有人都愿意挺她，希望她能让妈妈高兴一次，好好赢一把。
可能是因为热度高，剧透比较多，看的时候并没有感觉很惊艳，不过里面的感情很真挚。
总体而言，这就是加长版小品，很多地方的戏剧结构是错的，所以结尾并不催泪，反而觉得过于主旋律。如果放在cw，绝对是上上水平。
没有studio sytem般工业化的国产电影，就像没有严师辅导的差生班，散兵游勇，野蛮生长，随意发挥，差是常态，偶尔能有几个好的就是惊喜。但最怕的就是，全班都捧在手心的“好学生”，外面的学生凑过来一看：“就这”？！
奉令，不给低分。我就说一句：看贾玲肉乎乎地又哭又笑地狂奔，觉得她是年轻的。
大部分小孩子总会听妈妈说“要是没有你们我现在早就....”很少有李焕英式的妈妈说“我宝啊，有你妈妈就最幸福了”
还是超出预期的，因为我不是很喜欢小品。结尾双穿越的设定很巧妙啊，但感觉结尾还需要再打磨一下，有点突兀。喝酒那场戏简直可以提名影后，是我看过最逼真的演出，实在太真挚了，根本无法抵抗。真诚的力量太强大了，完成度也还比较高，有笑有泪，三星打底一点毛病挑不出。作为粉丝多给一颗星，贾玲第一部电影鼓励一颗星
最美的不是重回青春的艳阳天，而是渐渐为你变作中年妇女的屋檐。只是分明是两个人共同的心愿，为何要留一个人独自健康快乐的承诺。
是不是每个子女都曾经觉得“我是个废人，我不配”呢？//这个电影其实拍的非常“一般”，但它有一种朴实的感情。没有那么多包装或者辞藻，它连台词都有些平淡——但这些台词几乎是每个人都经历过的。所以我觉得它其实更像一部文艺电影。我走出电影院躲在人群中我还在想，我真的“健康、快乐”吗，我连这么基础的期望都没有达到吧。或许这才是我落泪的原因。（PS：以前的字体真好看啊！）
为贾玲成为中国票房最高女导演以及瘦成一道闪电出力。导演处女作真的是掏心掏肺了，最后哭湿口罩完全没错，谁知我妈最后却犯困快睡着了…作为导演的起点略高，不知还会继续导演之路否？
给父母了一碗水，就以为自己爱父母无与伦比，哪知道父母对子女的爱深如大海。
我始终相信，不管技巧高超与否、表达形式如何变迁，也不论古今中外、时空转变，打动人心的永远是最真挚的情感。
落在地上的喜剧应该就是这样的吧。笑点满满，搞笑不硬咯吱观众。泪点自然，感情表达毫不做作。贾玲靠自己的努力，让对妈妈的感情有个着落，思念有个回声，多好啊！没想到张小斐演技这么好，太自然了
穿越是个壳，宿命是个圈，亲情是把锁，母爱是座山~
张小斐特别好，贾玲的真诚太打动人了。看到结局再回去想那句“我说了我很幸福，你怎么就不信呢？”我的泪又憋不住了。如果是和同学看这部，我可能不会这么喜欢，但是我的李焕英就在我身边。珍惜每一秒，每一秒。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
